دولت و رئیس‌جمهور باید رابطه دوسویه و سازنده‌ای را با جامعه نخبگان، صاحب‌نظران، فعالان و بدنه اجتماع داشته باشند. این رابطه حتما باید دوسویه باشد و فقط یک رابطه شکلی نباشد، بلکه رابطه‌ای سازنده و واقعی باشد تا نظرات و پیشنهادات سازنده به سوی دولت جریان پیدا کند. دولت باید طوری برنامه‌ریزی کند که از امکانات، بسترها و ظرفیت‌های موجود به خوبی بهره ببرد و از شدت التهابات موجود در جامعه بکاهد.
